Het liefst had ik een mooie zonnige bergachtige foto met blauwe lucht willen pakken, maar het pakte anders uit. Tijdens een oefening op een van de eerste dagen van mijn coachopleiding kon ik niet zien uit welke foto’s ik kon kiezen. In plaats daarvan heb ik een foto ‘gekozen’ van het tegenovergestelde: een vuilnisbelt. Sh.. Wat nu? Waarom ik? 

En zelfs daarbij wist ik toch nog een mooi verhaal te bedenken volgens mijn coach, dat het niet zozeer over mij ging maar over de ander, de vrouwen, op de foto die met mijn hulp daar toch iets moois zouden gaan vinden. 

Natuurlijk wil ik ‘gaan’ voor het mooiste plaatje en dat zegt wel iets over mij. Ik houd enorm van schoonheid, scherpte, stilte en diepgang, maar dan is er ook nog de ‘shit’ van de vuilnisbelt op te ruimen. Poeh.. ergens heb ik dat kennelijk nodig om er vervolgens het beste, mooiste, plaatje van te maken, de glinstertjes en zaadjes eruit te filteren en over te houden om de ‘troep’ van me af te schudden en om te kunnen groeien, bloeien en stralen. 

Die glinstertjes en zaadjes mogen nu mijn bouwstenen zijn. Wat overblijft is het residu van wat ooit was, voor mijn verdere coachloopbaan en die als personal business manager. 
Want zo staan mijn klanten ook op hun ‘vuilnisbelt’, ze lopen er soms wat verdwaasd rond, op zoek naar hun glinsters en zaadjes. Ik help ze om ze te vinden, om hun ‘shit’ los te laten en om tot bloei en groei te kunnen komen, als mens en met hun bedrijf.