Traditie

Als kind vierde ik Kerst altijd in Zuid Tirol, Italië. Met mijn moeder, zus en vrienden van mijn moeder met hun kinderen. Twee weken skivakantie en we hadden het altijd supergezellig. In het hotel waar we verbleven maakten we traditionele kerstversiering en ontstaken we echte kaarsjes in de boom en er werd gezongen. Op kerstavond gingen we naar de nachtmis. Niet vanwege ons geloof (geloof ik), maar vanwege de saamhorigheid, de sneeuw, de witte stille nacht, de bezinning om even bij het leven stil te staan. Ik werd er rustig door en soms ook verdrietig omdat niet iedereen die ons dierbaar was erbij was. We hadden een nep kerstboompje op onze hotelkamer, dat ik later, toen ik zelf in Zwitserland woonde en studeerde nog steeds neerzette, met dezelfde kerstballen. Omdat het boompje voor mij “traditie” betekende, net als de kerkdienst op kerstavond waar ik dan alleen naartoe ging. Traditie en verbinding, bezinning, samen zijn met wildvreemden in -tig verschillende talen uit evenzoveel culturen.
Nog steeds hangen er kerstballen uit die tijd, in de echte kerstboom bij onze dochter op haar kamer. Zo zet de traditie zich voort, met wat nieuwe versiering van mij erbij.. om – wie weet -weer de traditie in te gaan later voor haar gezin later. 

We leven allemaal toe naar onze ‘eigen’ Kerst. 

Later, toen ik eenmaal getrouwd was en we kinderen hadden, gingen mijn man en ik samen 2 weken op skivakantie, omdat het kon en omdat we Kerst met z’n vieren vierden. Toen al. Wij hebben al een tijd geen ouders meer en lang vasthouden aan tradities is fijn, maar nog fijner is het dat wij samen onze eigen waarden hebben gegeven – en traditie meegeven aan deze tijd en zo samen mooie herinneringen hebben opgebouwd. 
Even weg van de waan van de dag, weg van alle drukte. Want ja, ook wij liepen altijd op ons tandvlees, het leek wel of we al die bergen waar we op ski’s vanaf gingen, thuis al hadden verzet om te kunnen vertrekken, de eerste dagen waren we dan ook regelmatig “ziek”. 

Ondernemers willen nog bergen verzetten.. 
Want je kan nog zo goed alles goed voor elkaar hebben thuis en op je werk. Ik zie heel vaak bij mijn klanten en bij mijzelf dat veel bedrijven en mensen de idiote gedachte hebben dat “alles af moet voor de Kerst”. We hebben met z’n allen kennelijk veel opgespaard tot aan de Kerst.. En echt.. je kunt er de kerstklok op gelijk zetten.. op de laatste dag waarop je denkt alles picobello voor elkaar te hebben, komen er nog allerlei last minute problemen, vragen, berichten, verzoeken en dingen langs die “nog even af moeten”.. vóór de Kerst. Maar waarom? … 

Wat nu ineens af moet.. had dat niet al veer eerder gekund? Waarom moet dat nu? Kan het wachten tot het nieuwe jaar? Ik help mijn klanten om te prioriteren en hun eigen prioriteiten voorrang te geven, naar het einde van het jaar toe te werken op hun eigen manier. Zo creëer je rust, door te zeggen dat je iets niet doet. 

Nieuwe boom.
Voor mij is dat inmiddels ook deel van de kersttraditie. Zorgen dat zowel ik als mijn klanten straks in rust onder de kerstboom zitten. Als dat goed is georganiseerd, dan stop ik – andere jaren – het intussen nieuwe nep kerstboompje, de opvolger van die uit mijn jeugd, in mijn vakantiekoffer. Dit jaar niet, maar mijn Kerst en die van mijn klanten is rustig.

Fijne kerstdagen!